نقد و بررسی The Last of Us Part II: شاهکاری بحث‌برانگیز

بازی The Last of Us Part II، ساخته‌ی استودیوی Naughty Dog و دنباله‌ی مستقیم یکی از تحسین‌شده‌ترین بازی‌های تاریخ، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی، تکان‌دهنده و به شدت بحث‌برانگیز را ارائه می‌دهد. این بازی که در سال 2020 برای پلی‌استیشن 4 منتشر شد، نه تنها از نظر

فنی یک دستاورد بزرگ محسوب می‌شود، بلکه داستانی پیچیده و تاریک را روایت می‌کند که تا مدت‌ها در ذهن مخاطب باقی می‌ماند.

داستانی از انتقام و عواقب آن

داستان بازی چند سال پس از وقایع قسمت اول جریان دارد. الی (Ellie) و جوئل (Joel) در شهرک جکسون زندگی آرامی را سپری می‌کنند، اما یک اتفاق تراژیک و خشونت‌بار، این آرامش را در هم می‌شکند و الی را وارد سفری بی‌رحمانه برای انتقام می‌کند. بازی این بار تنها بر روی الی تمرکز نمی‌کند و در نیمه‌ی دوم، بازیکنان کنترل شخصیت جدیدی به نام اَبی (Abby) را به دست می‌گیرند. این تغییر دیدگاه، یکی از جسورانه‌ترین و در عین حال بحث‌برانگیزترین تصمیمات داستانی بازی است که بازیکن را مجبور می‌کند با انگیزه‌ها و دردهای شخصیتی که در ابتدا به عنوان دشمن معرفی شده بود، روبرو شود.

The Last of Us Part II به مفاهیم عمیقی چون چرخه‌ی خشونت، ماهیت انتقام، آسیب‌های روانی (تروما) و خاکستری بودن اخلاقیات می‌پردازد. بازی به طرز بی‌رحمانه‌ای نشان می‌دهد که چگونه نفرت و انتقام می‌تواند انسان‌ها را نابود کند و هیچ برنده‌ی واقعی در این مسیر

وجود ندارد.

گیم‌پلی: بقا در دنیایی بی‌رحم

گیم‌پلی The Last of Us Part II بر پایه‌ی مکانیزم‌های موفق قسمت اول بنا شده و آن‌ها را گسترش داده است. سیستم مبارزات تن‌به‌تن وحشیانه و واقع‌گرایانه‌تر شده، هوش مصنوعی دشمنان (چه انسان‌ها و چه آلوده‌ها) به طرز چشمگیری بهبود یافته و آن‌ها با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و تاکتیک‌های مختلفی را به کار می‌گیرند.

مخفی‌کاری همچنان نقش کلیدی در بازی دارد و محیط‌های بزرگتر و پرجزئیات‌تر، امکان استفاده از استراتژی‌های متنوع‌تری را فراهم می‌کنند. قابلیت‌هایی مانند سینه‌خیز رفتن در چمن‌های بلند، جاخالی دادن در مبارزات نزدیک و سیستم ساخت‌وساز (Crafting) بهبود یافته، به عمق گیم‌پلی افزوده‌اند. تنوع دشمنان و مواجهات چالش‌برانگیز، بازیکن را دائماً در حالت اضطراب و تلاش برای بقا نگه می‌دارد.

دستاورد فنی و بصری خیره‌کننده

از نظر گرافیکی، The Last of Us Part II یکی از چشم‌نوازترین بازی‌های نسل هشتم کنسول‌هاست. جزئیات محیط، طراحی شخصیت‌ها، انیمیشن‌های فوق‌العاده طبیعی و نورپردازی استادانه، همگی در کنار هم دنیایی باورپذیر و اتمسفریک را خلق کرده‌اند. توجه به جزئیات در Naughty Dog مثال‌زدنی است و این بازی اوج توانایی‌های فنی پلی‌استیشن 4 را به نمایش می‌گذارد.

موسیقی متن گوستاوو سانتائولایا (Gustavo Santaolalla) بار دیگر به شکلی استادانه احساسات حاکم بر بازی را منتقل می‌کند و صداگذاری بازی، از صدای محیط گرفته تا ناله‌های آلوده‌ها و دیالوگ‌ها، در بالاترین سطح کیفی قرار دارد.

بازخوردها و جنجال‌ها

The Last of Us Part II با استقبال گسترده‌ی منتقدان روبرو شد و جوایز متعددی را کسب کرد. بسیاری آن را به خاطر داستان‌سرایی جسورانه، گیم‌پلی درگیرکننده و دستاوردهای فنی ستودند. با این حال، بازی در میان برخی از بازیکنان به شدت بحث‌برانگیز شد. دلایل اصلی این واکنش‌ها عمدتاً به پیچش‌های داستانی خاص، سرنوشت برخی شخصیت‌ها و معرفی دیدگاه اَبی مربوط می‌شد. این دوگانگی در بازخوردها نشان‌دهنده‌ی قدرت بازی در برانگیختن احساسات شدید و وادار کردن مخاطب به تفکر است.

نتیجه‌گیری

The Last of Us Part II یک بازی معمولی نیست؛ تجربه‌ای است عمیق، تاریک، خشن و از نظر احساسی بسیار سنگین. این بازی با روایت داستانی پیچیده و چندلایه، شخصیت‌پردازی قوی و گیم‌پلی هیجان‌انگیز، مرزهای مدیوم بازی‌های ویدیویی را جابجا می‌کند. اگرچه ممکن است برخی تصمیمات داستانی آن برای همه خوشایند نباشد، اما نمی‌توان انکار کرد که The Last of Us Part II یک شاهکار هنری و فنی است که تاثیر ماندگاری بر صنعت بازی‌های ویدیویی گذاشته و بحث‌های مهمی را درباره‌ی داستان‌گویی و مضامین بزرگسالانه در این حوزه

مطرح کرده است. این بازی تجربه‌ای ضروری برای تمام دارندگان پلی‌استیشن است که به دنبال یک داستان عمیق و چالش‌برانگیز هستند.

آپادانا حامی گیمرها